Co ważniejsze przy doborze betonu – klasa wytrzymałości czy warunki użytkowania betonu

Klasa wytrzymałości betonu na ściskanie to, wg normy PN-EN 206.2014 klasyfikacja obejmująca rodzaj betonu (zwykły, ciężki lub lekki). Minimalną wytrzymałość charakterystyczną oznaczoną na próbkach walcowych (o średnicy 1 500 mm i wysokości 300 mm), oraz minimalną wytrzymałość charakterystyczną oznaczoną na próbkach sześciennych (o boku 150 mm).

Wytrzymałość na ściskanie, czyli klasa betonu, określa wielkość naprężeń ściskających, jakie może on przenieść. W budownictwie jednorodzinnym używa się mieszanek o klasach C8/10, C12/15, C16/20, C20/25 i C25/30. Oznaczenia liczbowe dotyczą wytrzymałości charakterystycznej na ściskanie próbek o kształcie walca (pierwsza wartość) i sześcianu (druga wartość). W elementach sześciennych występuje najkorzystniejszy rozkład naprężeń, dlatego ich wytrzymałość jest większa.

W praktyce rzadko jednak elementy mają tak foremną budowę, więc wytrzymałość określana na próbkach walcowych jest bardziej bezpieczna. Dawniej klasy betonu określano tylko na kostkach i oznaczano literą B, na przykład beton klasy C8/10 (tak zwany chudy beton) to dawny B10, a C25/30 to dawny B30. Na budowie do tej pory często używa się starych oznaczeń.

Wpływ różnych warunków środowiskowych sklasyfikowany jest w klasach ekspozycji, oddziałujących na beton, żelbet, lub wbudowane części metalowe, a które nie są uwzględnione jako obciążenia przy obliczeniach konstrukcyjnych.

W wyniku tego mają one wpływ na wymagania dotyczące zastosowanego składu betonu oraz jego otuliny, a także na dopuszczalną szerokość pęknięć

Oznaczenia poszczególnych klas ekspozycji składają się z litery X (dla ekspozycji), identyfikatora rodzaju szkodliwych warunków oraz cyfry, wyrażającej intensywność wpływu danego czynnika szkodliwego.

Mieszanka betonowa powinna być dostosowana do technologii betonowania. Aby zapewnić odpowiednią trwałość konstrukcji, zaleca się uwzględnić:

• zamierzone lub przewidywane użytkowanie konstrukcji,
• wymagane kryteria projektowe,
• oczekiwane warunki środowiskowe,
• skład, właściwości i zachowanie się materiałów i wyrobów,
• właściwości gruntu,
• rodzaj ustroju konstrukcyjnego,
• kształt elementów i szczegóły konstrukcyjne,
• jakość wykonania i poziom kontroli,
• szczególne środki zabezpieczające,
• zamierzone utrzymanie w projektowym okresie użytkowania.